چقدر همسر خوب، میتواند مایه ی آرامش باشد

وجودش

بودنش

حتی نبودنش، وقتی خودش نباشد ولی بشود با خاطرات شیرین و عشق پاکش سالها زیست و خوب هم زیست...*

اما هر ازدواجی هم نمی ارزد!

خلوت دل نیست جای صحبت اضداد!

اگر نادرست باشد، هر لحظه آرزوی قبلش را میکنی! دوران مجردی ات را! دورانی که حدالقل مجبور نباشی تحمل ها کنی، که مجبور نباشی با تبعات یک احساس ناب از دست رفته، یک عمر سر کنی، نام یک موجود بیگانه ی بی ارزش را یک عمر به دنبالت بکشی، چرا که روزی همسرت بوده! یا خدایی نکرده، شاهد آوارگی ها و زجر های موجوداتی کوچک ، پاک و آسمانی باشی که خودت مجوز ورودشان به دنیا را از خدا گرفتی...**

پس اصرار نکن که به هر قیمتی متاهل باشی، بعدش را فقط خدا میداند، شاید دینت را معامله کنی، شاید آبرویت را، شاید هستی ات را، و شاید حتی خود عشقت را...

خلاصه که همسری دو رو دارد!

کاش همیشه روی اولش را تجربه کنیم... بسی شیرین است، ولی دومی به تلخی زهر

*بارها دیدم و شنیدم که زن یا شوهری، با وجود نقص جسمانی و روحی و حتی در کما رفتن یا مفقود شدن دیگری، سالهای سال به پای همسرش نشسته

بارها دیدم و شنیدم زنی یا شوهری بعد از مرگ همسرش، چند صباحی بیشتر طاقت نیاورده و اصطلاحا "از غصه ی عشقش دق کرده..."

بارها دیدم و شنیدم که زنی یا شوهری، بعد از از دست دادن همسر خوبش، سالهای سال به عشق او زندگی کرده و خوب هم زندگی کرده... (مثلا در مورد زندگی بعضی همسران شهدا که میخونم، میبینم چقدر عشق عمیقی رو تجربه کردند که بعد از ساااااااااالها دوری، انگار هنوز دوران نامزدیشونو میگذرونن!)

**چقدر بعضی از زن و شوهری ها بو دار است این روزها! سخت متعجبم که چقدر به تورم میخورند ناخواسته! وقتی پای صحبت مرد مینشینم و میبینم که چقدر راحت میشود از چشمانش خواند که بهانه آوران از عشق چند ساله اش، همسر روزهای سخت و مادر فرزندانش که چیزی هم کم ندارد فاصله گرفته و گرفتار هوس های زودگذر است! میدانم که محیط کاری اش، دخترکان و زنان متعددی دارد که این روزها پرده ی حیا را سخت دریده اند! و گرچه آقای قصه ی ما آش دهن سوزی هم نیست! اما... شاید باورش شده که خبری ست! و با خودم میگویم : فکر بد نکن! حتما اشتباه میکنی! و چند روز بعد خبری میشنوم که آقای فلانی هم بعله! شاید هیچ وقت فکرش را هم نمیکرد که از چشمانش و از تن صدایش خیلی چیزها را خواندن، و رازهای مگوی را فهمیدن، برای یک زن غیر ممکن نیست! حتی اگر همسرش نباشد...

میگویند که همسر خوب دین آدم را حفظ میکند! این روزها قلقلک های بی دینی شاید برای همه مان بیشتر شده باشد، اما امروز واقعا حس کردم که یاس توانست مرا از گناه دور کند... دوباره روی آفتابگردان را به آفتاب عالم تاب بازگرداند... چه توانایی عظیمی! هیچ کس دیگر نمیتوانست... خدا را شکر که یاس بود و سر و سامانی به پریشانی هایم داد...

 از خدای مهربانم و از همسر خوبم ممنونم...

چقدر یک عشق ناب کم شده این روزها! دوام اوردنش را میگویم! اما اگر دوام بیاورد و سر خم نکند، الماس میشود... مثل همان تکه سنگی که زیر فشار و بار مصائب، ودر دل سوزناک زمین، میشود گرانقدرترین و درخشنده ترین سنگ ها...

انگلیسی ها میگویند:

NO pain; NO gain

معادل فارسی اش یک بیت شعر ناب است! کمی تا قسمتی مرتبط با مرارت های به دست آوردن وحفظ گنج! -اینجا = عشق-

برای خوب ماندن و خوبتر شدنمان دعا کنید... دعاتان میکنیم!