کلی خودمان را کشتیم، عالم و آدم را قانع کردیم که میشود برویم خانه ی خودمان!

که میشود با کمی صرفه جویی و قناعت خانه ی هر چند کوچکی در محله ی نه چندان خوبی ولی با قیمت مناسب تر پیدا کنیم برای رهن یا اجاره

کلی به خودمان فشار آوردیم، پولهایمان را جمع کردیم و دو دو تا چهار تا برای ذخیره ی پول پیش خانه

کلی خیابان ها را با کفش های آهنی گز کردیم که شاید پیدایش کنیم خانه مان را!

کلی وسیله -تکه تکه و ذره ذره- خریدیم که خانه مان را بچینیم

کلی بالا و پائین رفتیم برای آوردن و بردن وسایل و چقدر زمان برد تا هر تکه از وسایلمان را سر جای خودش بچینیم

کلی زحمت و تلاش و برو و بیا و بچین و...

که حالا هر شب یا خانه ی مادر زن باشیم یا خانه ی مادر شوهر!!!

پ.ن1: مادرند دیگر..... مادرها طاقت دوری فرزندانشون رو ندارن..... -بماند که پدرم به تنهایی دست همه ی مادرها رو از پشت بسته!- خانه ی مادرشوهر که نزدیک تر است و میرویم و آخرهای شب بر میگردیم، اما خانه ی مادر زن را هر وقت که میرویم بیشتر میمانیم و از من اصرار که برویم خانه ی خودمان! و از همه+آقای همسر انکار! -فقط شاید برادرم باشد که گه گاه واقعا دوست دارد خواهر نازنینش زحمت را هر چه زودتر کم کند! برادره داریم؟!! -

پ.ن2: تازه اگر خانه ی خودمان باشیم هم جناب آقای همسر از صبح تا شب سر کار هستن و عملا 3 ساعت وقت مفید در خونه دارن که اون هم بیشترش صرف کارهای روزانه و تلویزیون و... میشه و بیشتر اوقات در خانه ام مگس میپرانم برای خودم!

 پ.ن3: تا ما رفتیم خانه ی خودمان، قیمتها دو برابر شد! حالا بماند که حساب و کتابهای برآوردهای مالی مان چه برسرشان آمد! همینقدر خوشحالیم که آقای همسر مرغ دوست ندارند!!

پ.ن4: اولین ماه رمضانیست که خانه ی خودمانیم... یادش به خیر...اولین روز ماه مبارک رمضان سال 85 بود که یاس رسما از آفتابگردونش خواستگاری کرد... آن سال چقدرررررررررر ماه رمضان برایم متفاوت بود... از سحر تا افطار داشتم فکر میکردم و تحقیق و بالا و پائین کردن همه چیز تا بتوانم بهترین جواب را پیدا کنم... جوابی که تا آخر عمر بتونم پایش وایستم و بهش افتخار کنم...

پ.ن5: دارم دنبال کار میگردم. به خصوص تدریس، کسی از دوستان مدرسه یا آموزشگاهی نمیشناسه که دبیر بخوان؟ زیست شناسی یا امور پرورشی و...