وقتي جمله ي "مهر تائيدي به 7 سال تلاش و انتظارِ ياس و آفتابگردونش بزند..." رو ديدم نمي دونم چرا يهو بغضم ترکيد.انگار منم اين 7 سال رو باهاتون زندگي کردم.و دلتنگ روزاي اولش شدم.بهرحال هرچي که بشه زندگي مي گذره.و مهم اينه که شما هر روز خوشبخت باشيد و خوشبخت تر بشيد...اينو با تمام وجودم براتون آرزو مي کنم...نمي دوني چقدر خوشحالم و براي زير يک سقف بودنتون لحظه شماري مي کنم...